Rearranging your place...

De laatste weken is het druk hier in huis. In ons half huis, moet ik eigenlijk zeggen. Want onze achterbouw wordt gerenoveerd. De keuken is even niet meer bruikbaar en weldra moeten ook de wasplaats en het benedentoilet eraan geloven. De kindjes vinden het langs één kant wel spannend allemaal, maar weten ook soms niet goed wat er allemaal gebeurt. We wonen tijdelijk in onze living, waar een miniversie van onze keuken geïnstalleerd is. Buiten hebben we ook een 'outdoor cooking' momenteel.

1 jaar!

Victortje is al één jaar. Hij mocht een kaarsje uitblazen, maar ging liever met de vingertjes in de crême beurre. De trampoline voor zijn verjaardag viel zowel bij hem als bij grote broer in de smaak.

En het cadeautje voor vaderdag was een blauw handje geschilderd met een mooi gedichtje bij. Waar Michiel de roze trampoline voor in de keuken gevonden heeft, blijft voor ons een raadsel!

Vaderdaggeheimpjes

Mama: "Michiel, wat ben je in de klas voor vaderdag aan 't maken?'

Michiel: 'Dat is een geheim!'

Mama: 'Mag je het ook niet aan mama vertellen?'

Michiel: 'Nee, het is een geheim van ons een meester Tjeu.'

even later

Michiel: 'Papa, wat is jouw lievelingskleur?'

Papa: 'Goh, Michieltje, waarom wil je dat weten?'

Michiel: 'Ik moet het aan meester Tjeu tellen.'

Papa: 'Wat heb je dan verteld?'

Michiel: 'Roos.'

Papa: 'Waarom heb je dat nodig?'

Michiel: 'Ik moet iets maken, iets kleuren... Een trampoline voor in de keuken.'

Wij blijven in spanning afwachten wat hij meebrengt voor vaderdag!

Letterlijk en figuurlijk?

Vandaag waren er twee situaties kort na mekaar die het vertellen waard zijn:
- Michiel mag iets niet en hij doet het toch. Mama is boos en zegt: 'Ik wil niet dat je het achter mijn rug doet!' (nog helemaal in de sfeer van grommelen op haar pubers). Waarop Michiel doodleuk zegt: 'Mama, ik deed het niet achter jouw rug, ik zat op mijn stoel!'
- Papa moet ketchup gaan halen, maar wil in de gang ook nog papier mee naar de kelder nemen en vergeet daardoor de ketchup mee naar boven te brengen. Hij grommelt boven en vertelt wat er gebeurd is. Waarop Michiel antwoordt: 'Papa, de ketchup staat ook niet in de gang, maar in de kelder!'

Moet het gezegd dat hij daarna nog vraagt waarom we lachen? Hij had toch gelijk?

Brabbelen wordt babbelen

Victor begint zijn eerste woordjes te vormen. Een mengvorm tussen mama en papa is voor hem: baba. Verder wisselt hij heel hoge klanken af met normale klanken en trekt hij daarbij een ongelofelijk serieus en soms boos gezicht. Hij wil ons wel degelijk iets duidelijk maken, al snappen we er nog niet zoveel van.

De paasvakantie was zalig en door de drukte zijn we ze jammer genoeg alweer bijna vergeten. Maar het derde trimester is kort en de grote vakantie lonkt.

Intussen beginnen de werkzaamheden stilaan op gang te komen en dromen we van het einde ervan.

Michiel gaat intussen nog elke dag - de ene dag al liever dan de andere - naar school. Hij heeft intussen het gezelschap van 32 kleuters van 2,5 en 3 jaar en we vermoeden dat de drukte hem af en toe wat zwaar valt.

Nacht

We durven nog niet victorie kraaien, maar wel al stilletjes hopen dat we na iets minder dan een jaar weer gaan weten wat een nacht is. Victor heeft al vier dagen geen nachtvoeding meer en heeft in twee weken tijd twee keer doorgeslapen. Zou hij de definitie van nacht ook stilletjes aan beginnen begrijpen?

Tekstbegrip

Michiel begint het verhaal achter woorden te snappen. In vaktaal noemen we dat tekstbegrip ;-) Zo krijgen we tegenwoordig vragen als: 'Mama, waar is de nood?' He??? De nood?? 'Aja, mama, help mij uit de nood? Waar is de nood? Wie zit daarin?'

Homoniemen kent hij ook al (woorden die hetzelfde worden uitgesproken, maar niet hetzelfde betekenen). Alleen houdt hij daar niet altijd even veel rekening met dialectwoorden en ingeslikte lettertjes. Een voorbeeld: bij het verhaal van de Ploffer (Ga je mee, Kleine Beer), spitst kleine beer zijn oren. Michiel heeft op school blijkbaar gehoord dat je in het Limburgs niet iemand knijpt, maar wel pitst. Dus als Kleine Beer zijn oren spitst, vraagt Michiel zich hardop af of dat niet pijn doet, je oren pitsen.

Verder is mama niet hetzelfde als Barbara. Als Moeke mama met Barbara aanspreekt, is Michiel helemaal in de war. Dat heet niet Barbara, moeke, dat heet mama!!

Rearranging your place...

We schrijven hier weinig... Veel te weinig. Dat komt omdat we het druk hebben met de opvoeding van de kindjes, voltijds werken en voor Pascal daar nog bij studeren, het huishouden, schoolwerk... Alsof we het nog niet druk genoeg hadden, hebben we ons in een verbouwingsavontuur gestort. We hopen zo onze benedenverdieping ruimer en comfortabeler te maken. Maar daar kruipt veel werk en tijd in. Maar over ongeveer anderhalf jaar hopen we er wel iets moois voor in de plaats te krijgen!

Buiten!

Vandaag was eindelijk nog eens zo'n dagje dat we buiten konden. Eerst heeft Michiel zelf brieven in de rode brievenbus mogen posten, dan zijn we langs het speeltuintje aan de nieuwe huisjes naar huis gekomen. Daar kwamen we tot de vaststelling dat Michiel helemaal alleen de hoogste glijbaan opklautert en naar beneden komt!
Thuis wilde hij natuurlijk nog niet naar binnen. Nu was het eens mooi weer, nu wou hij daar ook van genieten. Victor genoot ook van het zonnetje en heeft buiten op een deken met een gietertje en een schepje gespeeld. Hij kon zich daar zo kostelijk mee amuseren, dat ik er naar uitkijk om hem op het strand te zien spelen binnenkort.
En zo liggen onze jongens moe, maar voldaan in hun bedjes na een namiddagje buiten spelen!

Babyspecial

Wij zijn in de drukte helemaal vergeten een foto van Victor door te sturen naar het Belang van Limburg! Daardoor staat Victor niet in de babyspecial. Om het goed te maken, krijgen jullie hier een foto van onze Victor-indiaan!

Michiel is 3 jaar!

Hij staat dan wel vol met rode stipjes, onze grote vent is vandaag al drie jaar geworden! Het feest is voor in het weekend, maar samen maakten we een hele kleine koekjestaart mét kaarsjes. Het feestje was compleet.

Koortswangetjes

Victortje... met koortswangetjes :s

So busy these days

We hebben het gevoel dat we geen minuutje meer vrij hebben. Ik heb toch een minuutje gevonden om even te vertellen hoe het met ons is.

Victor is het eerste griepslachtoffer hier in huis. We hopen dat het ook het laatste is. Hij is wel al aan de beterhand, alleen slapen gaat nog niet zo goed.
Michiel is een rode dalmatiër: hij heeft de waterpokken. Hij heeft het serieus zitten en tegen de avond en 's nachts maakt hij ook redelijk wat koorts.

En wij? Wij lijden nog steeds aan chronisch slaaptekort en kijken uit naar de lentekriebels en een beetje extra energie.

Liefs
Barbara en Pascal

Sneeuw!

Na een drukke, maar leuke week op school, was er vandaag tijd voor wat ontspanning. Jammer genoeg heeft Michiel vannacht de buikgriepopstoot gehad die de mama donderdagnacht had en kon hij niet zo genieten van de sneeuw als we verwacht hadden. Maar we zijn toch even buiten geweest en de volgende sfeerbeelden laten jullie meegenieten:

Terug gaan werken

Het weer zat ons vanmorgen niet mee, maar na een vertraging van jewelste en enkele slippartijen, zijn we veilig op school aangekomen. Acht uur les na mekaar was er nu net teveel aan, maar verder had ik het gevoel dat ik nooit was weggeweest. Ik kon zelfs de trap op huppelen zonder dikke buik in de weg!

Victor vond het minder leuk bij Mirjam vandaag. De eerste uurtjes gingen goed, maar tegen de middag is hij beginnen zeuren en huilen en dat is eigenlijk niet gestopt.
Michiel vond de sneeuw heerlijk en omdat de papa van Thibedaux zich niet aan de autostrade naar Brussel waagde, is die hen zelfs met de slee aan school gaan halen. Om de pret compleet te maken, zijn ze na het fruitje ook nog gaan sleeën op een helling in de buurt!

Voor mama was de winterellende minder prettig! Wat een ellende!

Vake helpen

Gelukkig Nieuwjaar allemaal!

Michiel is het jaar goed gestart door vake te helpen met 'huit varen'. De foto's spreken voor zich!