Terug thuis

Aangezien mama en zoon zo goed herstelden van de keizersnede, zijn we dinsdag al naar huis mogen komen. Het is even wennen terug thuis. Maar we genieten met volle teugen van onze twee zonekes.

Victor doet het goed. Hij drinkt goed, slaapt goed tussenin en heeft ons ook al twee nachten redelijk verwend. Als we laat genoeg gaan slapen en vroeg genoeg opstaan, hoeven we maar één keer op te staan om hem eten te geven. Als hij honger heeft, laat hij zich echt wel goed horen (hoe zou je zelf zijn?) en verder is het een rustig kindje. Pampers verwisselen en in bad gaan vindt hij helemaal niet leuk (en dat zal je dan ook gehoord hebben), maar voor de rest is alles hem goed. Zolang mama of papa maar in de buurt zijn, is alles oké.

Michiel vindt het ook leuk, zo'n kleine broer erbij. En die kleine broer heeft dan ook nog eens een chique garage meegebracht voor hem! Daar mocht hij in het ziekenhuis mee spelen en toen mama dinsdagavond naar huis kwam, was hij wel redelijk ongerust dat we de garage niet gingen meebrengen. En op de vraag wat we met 'broer' moesten doen als mama naar huis kwam, was hij duidelijk: 'Broer mee naar huis'.

Grote broer heeft zich als een echte grote broer gedragen sinds donderdag. Hij heeft Kiki als interim-mama duidelijk goed behandeld, hij heeft altijd even flink gegeten en geslapen, goed geluisterd. Nu we thuis zijn, eist hij zijn aandacht wel wat meer op. Maar hoe zou je zelf zijn, hé...

Verder verwen ik jullie nog met een paar foto'tjes en hoop ik jullie regelmatig op de hoogte te kunnen houden van het leven van onze twee zonekes en zonnekes: Michiel en Victor!