1 jaar!

Victortje is al één jaar. Hij mocht een kaarsje uitblazen, maar ging liever met de vingertjes in de crême beurre. De trampoline voor zijn verjaardag viel zowel bij hem als bij grote broer in de smaak.

En het cadeautje voor vaderdag was een blauw handje geschilderd met een mooi gedichtje bij. Waar Michiel de roze trampoline voor in de keuken gevonden heeft, blijft voor ons een raadsel!

Vaderdaggeheimpjes

Mama: "Michiel, wat ben je in de klas voor vaderdag aan 't maken?'

Michiel: 'Dat is een geheim!'

Mama: 'Mag je het ook niet aan mama vertellen?'

Michiel: 'Nee, het is een geheim van ons een meester Tjeu.'

even later

Michiel: 'Papa, wat is jouw lievelingskleur?'

Papa: 'Goh, Michieltje, waarom wil je dat weten?'

Michiel: 'Ik moet het aan meester Tjeu tellen.'

Papa: 'Wat heb je dan verteld?'

Michiel: 'Roos.'

Papa: 'Waarom heb je dat nodig?'

Michiel: 'Ik moet iets maken, iets kleuren... Een trampoline voor in de keuken.'

Wij blijven in spanning afwachten wat hij meebrengt voor vaderdag!

Letterlijk en figuurlijk?

Vandaag waren er twee situaties kort na mekaar die het vertellen waard zijn:
- Michiel mag iets niet en hij doet het toch. Mama is boos en zegt: 'Ik wil niet dat je het achter mijn rug doet!' (nog helemaal in de sfeer van grommelen op haar pubers). Waarop Michiel doodleuk zegt: 'Mama, ik deed het niet achter jouw rug, ik zat op mijn stoel!'
- Papa moet ketchup gaan halen, maar wil in de gang ook nog papier mee naar de kelder nemen en vergeet daardoor de ketchup mee naar boven te brengen. Hij grommelt boven en vertelt wat er gebeurd is. Waarop Michiel antwoordt: 'Papa, de ketchup staat ook niet in de gang, maar in de kelder!'

Moet het gezegd dat hij daarna nog vraagt waarom we lachen? Hij had toch gelijk?